با سکوتی می آییم و با سکوتی بس عمیق تر، میرویم. در این سکوت می شود هر از گاهی به نگاه خالی و لبخندهای مصنوعی و شعرهای ماسیده آدمیان چشم دوخت و بی هیچ حسی سر تکان داد و خندید. می شود همراه و همکلام بودنشان را زینتی کرد بر روزها، بر عمر…
همکلام روزت مبارک
پی نوشت: برای زاد روز دوست و همکلام عزیزی که کم پیدا میشود
